ซัมเมอร์ฮิล SummerHill (โรงเรียนตามสบาย)
ซัมเมอร์ฮิลตั้งขึ้นในปีพ.ศ. ๒๔๖๔ ที่เมืองเลสตัน มณฑลซัฟโฟค ห่างจากรุงลอนดอนประมาณ ๑๐๐ ไมล์ รับนักเรียนตั้งแต่อายุ ๕ ขวบถึง ๑๕ ขวบ หนังสือพิมพ์เรียกโรงเรียนซัมเมอร์ฮิลว่า “โรงเรียนตามสบาย” (Go- as- you-please school) เหตุเพราะที่ซัมเมอร์ฮิลเป็นโรงเรียนที่ให้ชีวิตที่เสรีแก่นักเรียน บนแนวคิดที่ว่าเราต้องสร้าง“โรงเรียนให้เหมาะกับเด็กไม่ใช่สร้างเด็กให้เหมาะกับโรงเรียน” ที่ซัมเมอร์ฮิลให้นักเรียนมีอิสระที่จะสามารถเป็นตัวของตัวเองโดยการยกเลิกระเบียบวินัย การสั่งให้ทำ การแนะนำให้ทำ การอบรมศีลธรรมจรรยา โดยโรงเรียนมีความเชื่อมั่นในตัวเด็กในฐานะที่เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดีไม่เลวทรามแต่อย่างใด เขาเชื่อว่าเด็กทุกคนเกิดมาพร้อมกับความฉลาดและมีความคิดตรงกับความเป็นจริงและถ้าเราปล่อยให้เขาพัฒนาตนเองอย่างเป็นอิสระปราศจากการแนะนำหรือบังคับต่างๆเขาจะสามารถพัฒนาตนเองได้มากที่สุดที่เขาจะสามารถ ที่ซัมเมอร์ฮิลมองว่า “การเรียนเป็นเรื่องของการเลือกไม่ใช่การบังคับ” นักเรียนจะเรียนก็ได้จะไม่เรียนก็ได้ นานเท่าไรก็ได้ นักเรียนจะอยู่ชั้นใดขึ้นอยู่กับอายุหรือความสนใจ ไม่มีการสอนแบบใหม่เพราะที่ซัมเมอร์ฮิลไม่ถือว่าการสอนโดยตัวของมันเองเป็นสิ่งสำคัญ เพราะการเรียนขึ้นอยู่กับความสนใจและความต้องการที่จะเรียนของเด็ก ไม่มีการสอบประจำชั้นเรียนแต่บางครั้งอาจมีการสอบเพียงเพื่อความสนุกสนานดังตัวอย่างของข้อสอบฉบับหนึ่งว่า สิ่งเหล่านี้อยู่ที่ไหน แมดริด เมื่อวานนี้ ความรัก ประชาธิปไตย ความเกลียด และไขควงของฉัน(น่าเสียดายที่ไม่มีคำตอบสำหรับข้อหลังนี้เลย) ซัมเมอร์ฮิลอาจเป็นโรงเรียนที่มีความสุขที่สุดในโลก เพราะไม่ค่อยมีการทะเลาะเบาะแว้ง ไม่ค่อยได้ยินเสียงร้องไห้เหตุเพราะเด็กมีเสรีภาพไม่ค่อยมีความเกลียดชังทุกคนมีแต่ความรักนั่นคือการยอมรับในตัวเด็ก ซึ่งถือเป็นแก่นแท้ของโรงเรียน แต่อย่างไรก็ตามที่ซัมเมอร์ฮิลให้แนวคิดว่าการยอมรับไม่ได้หมายความว่าจะปราศจากเงื่อนไขและเกินความสามารถของมนุษย์กล่าวคือทุกคนที่นั่นมีความเสมอภาคและสิทธิที่เท่าเทียมกันในความเป็นมนุษย์คนหนึ่งดังจะเห็นได้จากการประชุมสภาโรงเรียน (General School Meeting) คะแนนเสียงของเด็กหกขวบมีค่าเท่ากับคะแนนเสียงของเจ้าของโรงเรียน แนวคิดที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือที่ซัมเมอร์ฮิลเน้นความสำคัญของการปราศจากความกลัวในจิตใจของเด็กดังจะเห็นได้จากมีอยู่วันหนึ่งเด็กชายวัย ๙ ขวบเดินเข้าไปบอกเจ้าของโรงเรียนว่าเขาเตะฟุตบอลถูกกระจกหน้าต่างแตก เหตุที่เขากล้าบอกเพราะว่าเขารู้ว่ามันจะไม่เป็นสาเหตุให้เขาถูกดุ ถูกลงโทษหรือกล่าวโทษทางจริยธรรมให้เขาได้อับอาย เขาเพียงแค่อาจต้องจ่ายเงินชดใช้เท่านั้น จากตัวอย่างเหตุการณ์ที่เกิดในซัมเมอร์ฮิลทำให้พอสรุปได้ว่าการที่เด็กปราศจากความกลัวในจิตใจจะสามารถทำให้เข้ากับคนแปลกหน้าได้ดีกว่าเด็กที่มีความกลัวและสิ่งที่เป็นภูมิใจของซัมเมอร์ฮิลอีกอย่าหนึ่งคือการที่เด็กที่มีความเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าได้ดีเป็นพิเศษ โรงเรียนซัมเมอร์ฮิลมองว่าหน้าที่ของเด็กคือการใช้ชีวิตของตนเอง ไม่ใช่ชีวิตที่พ่อแม่อยากให้เขาเป็นหรือชีวิตที่เป็นไปตามจุดหมายปลายทางของนักการศึกษา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น